RE: Stalin als mythe voor de toekomst

..... hoewel u het wellicht pijnlijk zult vinden dat ........ in een land waar de tegenstellingen tussen arm en rijk, tussen migranten en autochtonen, tussen gelovigen en ongelovigen of tussen eerlijke mensen en oplichters groter zijn dan ooit. .....

Met vriendelijke groet,

Hubert Smeets.

Met vriendelijke groetn

________________________________________
Van: Rik Min [r.min@hetnet.nl]
Verzonden: zondag 10 maart 2013 16:36
To: Smeets, Hubert
Cc: E-mail Sorteerders
Onderwerp: Stalin als mythe voor de toekomst

Geachte Hubert Smeets,

Het is een wonder dat u (of de hoofdredactie in het colofon) in de
special van de NRC over Stalin, van maandag 4 maart jl., het getal van
10 miljoen slachtoffers noemt. Bravo. Het aantal neemt - naar mijn
jarenlange waarneming in de gezaghebbende Nederlandse media - voor het
eerst af. De afgelopen 65 jaar hebben we namelijk veelvuldig getallen
gelezen van 20, 40, 60 en zelfs - bij een Hollandse professor - van "80
miljoen slachtoffers van Stalin".

Dat er slachtoffers 'van de politiek van de communistische partij' zijn,
is duidelijk. Zelfs logisch. (De westerse kapitalisten) Maar of de
dodelijke slachtoffers echt vermoord zijn of slachtoffers van de
onteigening, landeigenaren, adel, koelakken of kapitalisten in het
westen die hun bezittingen kwijt zijn geraakt, wordt zelden vermeld. U
(of de hoofdredactie in het colofon) maakt in het artikel (in ieder
geval op pagina 4 en 5), onderscheid in soorten slachtoffers. Bravo. Een
hele vooruitgang. U onderscheidt slachtoffers van de 'grote zuivering'
van 1937, slachtoffers van 'de Goelag' (1934-1953) en de 'slachtoffers
van de hongersnood' ten gevolge van de collectivisering. Bravo. (U
bedoelt met slachtoffers de mensen die direct aan iets dood zijn gegaan,
moet ik aannemen. Of die concreet zijn terechtgesteld?)
In ieder geval die onderverdeling in categorieën is ook nog bijna
nooit gemaakt in de Nederlandse media.
Die laatste groep slachtoffers kun je in die context van
revolutie, buitenlandse interventies, sabotage en burgeroorlog de
communisten niet aanrekenen [1].

Echter èèn groep wordt nog systematische vergeten: de groep van rond de
10 miljoen Duitse krijgsgevangenen die zeker 10 jaar zijn vastgehouden
in Siberische werkkampen. Daarvan zijn er velen omgekomen. Meestal door
natuurlijk verloop. Niet door marteling of doodslag. Die slachtoffers
zijn gevallen omdat de SU geen wiedergutmachung wilde betalen. Die
slachtoffers zijn veeleer het slachtoffer van het de Hitler agressie in
WOII of de vijandigheid van Westerse leiders in de Koude oorlog [2].
Niet van Stalin dus [3].

Hoogachtend

Rik Min
Schopmanlanden 22
7542 CN Enschede

VOETNOOT:
[1] Hoewel de categorie 'vermoord', 'dood' of 'omgekomen' door beroerde
omstandigheden vanwege honger, burgeroorlog of
vluchtelingen-omstandigheden, nog steeds niet in betreffende artikel
duidelijk is.
[2] Het niet-aanvalsverdrag weghonen is in de periode voor het
daadwerkelijke uitbreken van WOII - en nog lang na WOII - de grootste
politieke blunder geweest van het westen (de media en de politici). Door
dit niet-aanvalsverdrag heeft de SU uiteindelijk namelijk het leger en
het officierskorps op orde gekregen, de legervoorraden in Siberië kunnen
produceren, en uiteindelijk de Tweede Wereldoorlog kunnen winnen. De
Europees vrijheid is er zelfs aan te danken. Anders zaten we nu nog met
het nationaal-socialisme.
[3] De meeste slachtoffers waar Solsjenitzin over schrijft waren geen
Russen of Georgiers, maar Duitse krijgsgevangenen. Daarom klopt er ook
niet veel van de boeken over de Goelag. Zeker het boek over de Goelag
van Solsjenitzin niet. Een publieke discussie waard!

TIP: Lees het boek van Ludo Martens, een ander kijk op Stalin.